Verslag van de skireis naar Morzine 18-25 januari 2014

Door Brigitte Sumner-Djie

De 10 deelnemers kwamen met 3 auto’s uit Nederland en een vliegtuig uit Engeland. Ons onderkomen was het charmante hotel ‘La Clef des Champs’ (Sleutel van de Weide), dat gerund wordt door Pierre, een uitstekende chef en zijn vrouw Sophie. Veel houtwerk, koeievellen en een open haard zorgden voor een relaxte sfeer aan de voet van de skipiste.

Na het huren van materiaal en het afdingen op de prijs voor de skipassen toog het skie?nde gezelschap, dat uit 7 bestond, na een ontbijtbuffet richting skilift. De eerste paar afdalingen werden gebruikt om aan elkaar, de sneeuw en de omgeving te wennen.
Die eerste dag waren de omstandigheden perfect, volop zon, verse, niet te diepe en zeer begaanbare sneeuw en weinig mensen op de lange latten. We hadden het naar ons zin en raakten aan elkaars skigewoonten gewend.
De avonden werden doorgebracht met eten aan een lange tafel, het eten bestond uit een keuze in voorgerecht, hoofdgerecht, plaatselijke kazen en nog een toetje. De chef Pierre specialiseert zich op vers, plaatselijk en prima van smaak, en wij lieten dat ons allemaal inderdaad goed smaken. Na het eten weer even bij de haard, waar sommigen de biljart queue hanteerden en er zelfs na een paar dagen rennend tafeltennis werd gespeeld. Tussendoor kon je ook nog zwemmen in het overdekte buitenbad van 28 graden of naar de sauna. Voor elk wat wils.

De niet-skie?rs wandelden door Morzine en kwamen thuis met de lekkerste koekjes en cakes, zodat alle caloriee?n die we er overdag afgeskied hadden, er in een wip weer aan zaten. Ze hebben ook een dagje met snowshoes aan gewandeld door de natuur, een soort tennisrackets waarmee je gemakkelijk op de sneeuw kunt lopen zonder erin weg te zakken.

De skie?rs kregen de tweede en derde dag te maken met dichte mist en sneeuwval. Het werd zaak om dicht bij elkaar te skie?n en te zorgen dat je elkaar niet kwijt raakte (dat laatste lukte niet altijd, want op sommige momenten kon je letterlijk geen hand voor ogen zien). We waren dan blij met een van de pleisterplaatsen aan de pisten waar we de lunch gebruikten.

De vierde dag was weer heerlijk zonnig en die dag deden we de beroemde/beruchte ‘Swiss Wall’, die volgens het bord meer dan 90 graden steil is. Inderdaad, het was behoorlijk, met veel hobbels en uitdagingen, maar de vier die ‘de muur’ afgingen kwamen voldaan (en bezweet) beneden aan.
De vijfde dag was weer zeer bewolkt en zijn er maar een paar gaan skie?n. Een aantal ging naar Annecy voor wat sight seeing en winkelen . De zesde dag was heerlijk ski weer en dus ook een goede afsluiting van een zeer geslaagde Hua Yi jaarlijkse skivakantie. Er is al sprake van de volgende trip in 2015. Aan enthousiasme zal het niet liggen.
Er waren een paar overheersende thema’s: ik heb nog nooit zoveel whatsapps gestuurd en ontvangen als met deze groep, wel of geen helm dragen (5 van de 7 droegen een helm), iPhone of Android (de groep was 50/50 verdeeld), koekjes na het skie?n, lunch in de sneeuw en heerlijk avondeten.

Als eerste directe blootstelling aan een Hua Yi evenement na jarenlang lid te zijn geweest, een leuke en gezellige ervaring. Met dank aan alle deelnemers, en speciaal aan de organisatoren Hong Djien en Kuo Ming.