1-8 februari 2020: Hua Yi Skireis naar Les Deux Alpes

Veel goede dingen vinden hun oorsprong in China. En dan heb ik het niet alleen over eten, Tai Chi en Ali Express. Geloof het of niet, skiën is ook bedacht door Chinezen! Niet zo gek dus, dat we met Hua Yi zijn gaan skiën. Dit jaar gingen we met z’n tienen naar Les Deux Alpes. Yok, Ming, Stefan, Hong Djien, Max, Swanny, Ing, Saskia, Emilia en ik.

Les Deux Alpes ligt in een sneeuwzeker gebied in de Franse Alpen op zo’n 3000 meter hoogte. Sneeuwzeker maar toch speelt de vraag ‘Wat voor weer is het in Les Deux?’ een belangrijke rol. Zondag wilden we de pistes verkennen. De regen kwam met bakken uit de hemel maar dat was voor ons geen showstopper. Er lag immers nog steeds genoeg sneeuw … Ooit geskied in de stromende regen? Nou ik niet hoor! Maar voor alles een eerste keer. Kunnen we de klimaatverandering de schuld geven? Ik weet het niet. Het was in elk geval een ultieme test om te kijken of de skikleding waterdicht en sneldrogend is.

Dan dinsdag. Dinsdag was heftig. De dinsdag begon gewoon. Het was niet bewolkt wel een beetje grauw en voor vertrek was er redelijk goed zicht. Normaal gesproken zijn de reacties: ‘Als het mistig is ga ik niet hoor!’ ‘Ik moet wel goed kunnen zien. Als het sneeuwt zie ik geen diepte en dan blijf ik wel in het hotel!’ Maar dat was ‘sochtends niet aan de orde. Swanny had een les afgesproken en Yok had een rustdag ingepland. Max bleef in het hotel, Ing en Emilia ook. We gingen daardoor met een kleine groep naar boven richting de gletsjer op 3200 meter hoogte. Met de gondel kwam je BOVEN de wolken (in de zon met blauwe lucht). Maar eenmaal uit de gondel op de latten kwam je IN de wolken. Bovendien was er super-harde wind van 71 km/u die zorgde voor opwaaiende sneeuw waardoor het leek als of je in een sneeuwstorm stond. Zicht was er niet en de piste was spekglad. De sneeuw was namelijk weggewaaid en dan blijft er alleen nog ijs op de berg liggen… Langzaam, min of meer op de tast de berg afschuiven, was de enige manier om beneden te komen. Na 3 uren doodsangsten te hebben uitgestaan, kwamen we veilig en zonder botbreuken terug in het hotel.

Je zou denken dat hierna het ski-avontuur is gestopt. Maar nee hoor! Vanaf woensdag waren de blauwe lucht en de zon onze beste vrienden. Iedereen kon, vooral op de hogergelegen pisten, voluit genieten. Techniek van het carven bijschaven of gewoon bochtjes maken in het zonnetje en uiteindelijk relaxen op een ligstoel van een van de restaurantjes op de piste. Ondanks de ietwat vreemde start met ‘skiën in de regen’ kijken we terug op een geslaagde week. ‘Het was fantastisch, vooral toen het zonnig werd!’ En zoals Yok zegt: ‘Het is jammer dat het alweer voorbij is!’